ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

«Ա­նան­ց­յալ քա­ղաք­նե­րը, մար­դիկ ա­վե­լի խո­ցե­լի են ու դա­տա­պարտ­ված»

«Ա­նան­ց­յալ քա­ղաք­նե­րը, մար­դիկ ա­վե­լի խո­ցե­լի են ու դա­տա­պարտ­ված»
25.02.2020 | 02:05

Ին­չի՞ կա­րիք ու­նեն Երևանն ու երևան­ցին, նո­րաց­նու՞մ են­քԵրևա­նը, թե՞ կորց­նում քա­ղա­քի դի­մա­գի­ծը: Ար­ձա­կա­գիր ԴԱ­ՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ ճե­պազ­րույ­ցը մեր քա­ղա­քում տի­րող բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան մթ­նո­լոր­տի, քա­ղա­քա­շի­նա­կան, հա­սա­րա­կա­կան խն­դիր­նե­րի մա­սին է:

-Դա­վիթ, քա­ղա­քը մար­դի՞կ են, թե՞ շեն­քե­րը։ Ի դեպ, քո գր­քի՝ «Հա­կա­ՔԱ­ՂԱ­Քա­կա­նի» շա­պի­կին շեն­քե­րի նկար է:
-Քա­ղա­քը մար­դիկ են: Գր­քիս շա­պի­կին էլ են մար­դիկ, հետ­նան­կա­րում` շեն­քեր և կի­սա­խար­խուլ տուն:
-Այդ շեն­քե­րը կեն­դա­նու­թյուն են ստա­նում, երբ մար­դիկ են ապ­րում, ներս ու դուրս ա­նում: Ստաց­վում է, շեն­քերն ա­վե­լի շուտ են ծն­վում, քան մար­դի՞կ (հարցս բխում է Վարդ­գես Պետ­րո­սյա­նի «Քա­ղա­քի կի­սա­բաց լու­սա­մուտ­նե­րը» վի­պա­կից):
-Շեն­քե­րի մեջ մտ­նե­լուց ա­ռաջ, նախ, ի­րենց ներ­սի պատ­կե­րաց­ման, ճա­շա­կի ու մտա­ծե­լա­կեր­պի հա­մա­ձայն, մար­դիկ կա­ռու­ցում են այդ շեն­քե­րը: Ի­րա­կա­նում շեն­քե­րը մարդ­կանց նման են: Շենք մտ­նե­լուց ա­ռաջ նախ բակ ես մտ­նում: Հի­մա մի գե­ղե­ցիկ կամ տգեղ շենք կա­րող են կա­ռու­ցել ա­ռանց մի­ջա­վայ­րի, միայ­նակ ու շր­ջա­պա­տին խորթ, ո­րից էլ դառ­նում է ան­հաս­կա­նա­լի ու աչ­քին օ­տար: Ան­գամ չես էլ ու­զում նա­յես, էլ ուր մնաց մտ­նես…
-Թա­մա­նյանն էլ է քն­նա­դատ­վել ժա­մա­նա­կին, այ­սօր ա­սում են՝ թա­մա­նյա­նա­կան Երևա­նը կորց­նում ենք: Գու­ցե խի՞ստ ենք դա­տում: Պար­զա­պես դժ­վա­րու­թյամբ ենք բա­ժան­վում հի­շո­ղու­թյուն­նե­րից, ան­ցյա­լից:
-Քա­ղա­քի դեպ­քում հենց հարցն gvhն է, որ չպի­տի բա­ժան­վես հի­շո­ղու­թյու­նից, ա­նան­ցյալ քա­ղաք­նե­րը, մար­դիկ ա­վե­լի խո­ցե­լի են ու դա­տա­պարտ­ված: Չի կա­րե­լի ներ­կան կա­ռու­ցել ան­ցյա­լը ոչն­չաց­նե­լու հաշ­վին: Թա­մա­նյա­նա­կան Երևա­նը չենք կորց­նում, ինչ-որ մե­կը դր­սից չի ե­կել ու տա­նում մեզ­նից այդ Երևա­նը, այն մենք ենք կոր­ծա­նում…
-Ո՞ր թա­ղա­մա­սը , ան­կյու­նը կամ վայրն է քեզ դուր գա­լիս, և ի՞ն­չը կու­զեիր ջնջ­վեր մեր քա­ղա­քից:
-Ես փո­ղոց­ներն են սի­րում՝ Զա­քյան, Ա­բո­վյան, ընդ­հան­րա­պես սի­րում եմ քայ­լել քա­ղա­քում: Կենտ­րո­նում կու­զեի փո­ղո­ցա­յին գար­շա­հոտ առևտու­րը հօդս ցն­դեր, մայ­թե­րը ա­զատ­վեին:
-Ե­թե դր­սից հյուր գա, ա­ռա­ջի­նը ու՞ր կտա­նես, ի՞ն­չը ցույց կտաս մեր քա­ղա­քում:
-Ա­ռաջ կտա­նեի «Մո­նու­մենտ», բայց հի­մա կտա­նեմ մեր տուն:
-Երևա­նում նպա­տակ կա երկ­նա­քեր կա­ռու­ցե­լու: Ող­ջու­նե­լի՞ գա­ղա­փար է: Առ­հա­սա­րակ, ինչ­պի­սի՞ն կու­զեիր լի­ներ մեր քա­ղա­քը:
-Երկ­նա­քեր կա­ռու­ցե­լու հա­մար նախ թող սեյս­միկ հաշ­վարկ­ներ ա­նեն: Թող կա­ռու­ցեն, բայց ոչ, ա­սենք, օ­պե­րա­յի կող­քին։ Ե­թե կենտ­րո­նում վեր­ջին 10 տա­րում կա­ռուց­ված շեն­քե­րը վերց­նեին ու տա­նեին Երևա­նից դուրս, մի նոր քա­ղաք կկա­րո­ղա­նա­յին կա­ռու­ցել: Կու­զեի նախ հո­գա­տար ու քա­ղա­քա­կիրթ մարդ­կան­ցով լց­վեր քա­ղա­քը, ան­ցածն ար­դեն ինք­նա­բե­րա­բար կլա­վա­նար:
-«Հին Երևան» նա­խա­գի­ծը փորձ է վեր­հա­նե­լու պատ­մու­թյու­՞նը, թե՞ բիզ­նես ծրա­գիր է, և դար­ձյալ խե­ղա­թյուր­վե­լու է Երևա­նի պատ­կերն ու պատ­մու­թյու­նը:
-Ընդ­հան­րա­պես ժա­մա­նա­կա­կից քա­ղաքն ա­ռանց բիզ­նե­սի պատ­կե­րաց­նելն անհ­նար է: Մե­կը մյու­սին պետք է օգ­նեն: ՈՒղ­ղա­կի ճա­շա­կով բիզ­նես­մեն­ներ պետք է լի­նեն, որ քա­ղա­քի դեմքն ան­ճա­շակ չդարձ­նեն: Նախ­կի­նում էլ, ե­թե հետ նա­յես, կտես­նես, որ գե­ղե­ցիկ, դի­մա­գիծ ու­նե­ցող շեն­քե­րը կա­ռուց­վել են այդ ժա­մա­նա­կի հա­րուստ­նե­րի պատ­վե­րով, նրանց հա­մար: Ա­մեն դեպ­քում, ա­ռա­վե­լա­գույնս հի­նը պի­տի պահ­պան­վի: Բայց, կրկ­նեմ, շեն­քե­րը ա­ռան­ձին վերց­րած ո­չինչ են, ե­թե չկա մի­ջա­վայր՝ բակ, հա­մա­լիր:
-Ծխե­լու ար­գել­քը ծխող­նե­րին կդարձ­նի՞ չծ­խող: Ինքդ ո՞ր դեպ­քում կթող­նեիր ծխե­լը:
-Որ­քան քիչ հնա­րա­վո­րու­թյուն լի­նի ծխե­լու, այն­քան լավ, բայց ինքս ծխե­լը կթող­նեմ: Դր­սում չծ­խես, տա­նը, մի­ջանց­քում, պատշ­գամ­բում կծ­խես, հնար միշտ էլ կգտն­վի: Ինքս ինձ հա­մար ո­րո­շել եմ, որ կթող­նեմ, երբ ե­րե­խաս ծն­վի:
-Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կի տակ պատ­մա­կան շեր­տի վեր­հան­ման գա­ղա­փա­րը առ­կայ­ծեց, մա­րեց, նույ­նը կա­րող ենք ա­սել Ա­ջափ­նյա­կի մետ­րո­յի մա­սին: Ին­չու՞ ո­չինչ գլուխ չի գա­լիս, և ին­չու՞ է ա­մեն ինչ քն­նա­դատ­վում դեռ ո­չինչ չա­րած:
-Նախ խոս­տա­նա­լուց ա­ռաջ պետք է մտա­ծել, գո­նե մի փուլ անց­նել, նոր հրամց­նել հա­սա­րա­կու­թյա­նը: Ցան­կու­թյուն ու­նե­նա­լը լավ բան է, բայց շատ ա­րագ չպետք է բարձ­րա­ձայ­նել: Այս­տեղ խոս­քի ար­ժե­քի ու խոս­քին վս­տա­հե­լու հարցն է նախ և ա­ռաջ: Բայց դե քն­նա­դա­տե­լը, ա­վել-պա­կաս խո­սելն ու ան­գա­ղա­փար բար­բա­ջե­լը մտել են մեր ա­ռօ­րյան: Երբ լավ, ճիշտ գործ ես ա­նում, պի­տի ու­շադ­րու­թյուն չդարձ­նես նման խո­սակ­ցու­թյուն­նե­րին:
-Ա­ռաջ­նա­հերթ ին­չի՞ կա­րիք ու­նի մեր քա­ղա­քը: Ա­սում ենք՝ ա­մեն ինչ կենտ­րո­նաց­րել ենք քա­ղա­քում, բայց ի­րա­կա­նում քա­ղաքն էլ ան­կա­տար է:
-Քա­ղա­քա­կիրթ մարդ­կանց ու քա­ղա­քա­կիրթ տրանս­պոր­տի կա­րիք ու­նի, մի­ջա­վայ­րի և օ­դի, մա­քուր օ­դի կա­րիք:
-Քո պատ­կե­րաց­րած, ե­րա­զած Երևա­նը՝ մեկ բա­ռով:
-Իմ պատ­կե­րաց­րած Երևա­նում ում խել­քին ինչ փչի, չի կա­րող ա­նել: Իմ ե­րա­զած Երևա­նը չի կա­րող մի բա­ռի մեջ ամ­փոփ­վել։
Ճե­պազ­րույ­ցը՝
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 6550

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ